Verhalen – Type 1 in relaties

Verhaal van een Type 1 samen met een Type 2:  Ruimte voor echtheid

Otto had haar al gespot. Zij waren beide lid van een groep gereformeerde jongeren. Hij zocht naar zijn ‘beauty to rescue’; iemand om voor te zorgen. Petra zocht naar een nieuwe langdurige relatie met meer stabiliteit. Iemand waarmee het makkelijker, lichter zou zijn om te leven; iemand die niet zo overgevoelig is als haar vorige relatie. Op bezoek voor een borrel bij zijn broer, deed Otto open. Ze raakten in gesprek. Hij vond haar niet alleen mooi, maar ook spiritueel en boeiend. Petra was precies, nauwgezet en had oog voor detail. Anders dan zijn eigen ongedisciplineerdheid en impulsiviteit. Petra vond hem open, speels, jeugdig. Hij kwam écht over, had een open gezicht en was zichzelf. Veel minder zwaar op de hand dan zij zichzelf vond. Otto hoopte dat Petra mee zou gaan met de groep op wintersport, door haar te vleien met emails met diepgaande teksten. Ze ging mee, ondanks dat ze de grote groep anderen niet kende. Maar dat maakte niet uit. Ze ging voor hem. Maar helaas, Otto zag haar niet. Was vooral met anderen bezig. Dat kwam hard aan bij Petra. Maar haar tranen mocht niemand zien. Wat ze niet wist was , dat Otto haar wilde tonen dat hij moeite voor haar wilde doen; haar actief wilde versieren. Die kans kwam tijdens een apres-ski waar gedanst werd. Ze raakten weer in gesprek, dansten samen en net toen Otto Petra wilde zoenen….. ging het licht aan! Maar later ging het toch goed; ze kwamen terug van wintersport als stelletje. Nu zijn ze inmiddels 6 jaar getrouwd. En ook dat ging niet vanzelf. Dat Otto eerder ging trouwen dan zijn oudste broer viel niet in goede aarde bij de familie. Hij probeerde toch iedereen tevreden te houden en stelde de datum uit. Petra dacht daardoor echter dat hij niet echt wilde trouwen en raakte bang dat Otto haar zou verlaten. Maar gelukkig kon hij haar geruststellen. Petra eerde tijdens die eerste jaren Otto met meer rust, reinheid en regelmaat te leven. Zij zocht niet iemand om haar te ondersteunen, maar iemand die zichzelf is en die zijn zelfkennis voortdurend verdiept. Dat hielp Otto om meer aandacht te besteden aan zijn eigen ontwikkeling. Onder andere aan de hand van het enneagram. Petra leerde hem om liefde te ontvangen en te ervaren en bewuster om te gaan met zijn lijf. Om kwetsbaar te durven zijn. Otto leerde Petra meer bewust te zijn van haar eigen gevoelens. Minder te streven naar volmaaktheid zoals in haar vorige relatie. Juist meer te ont-moeten. Ook om dingen meer te relativeren. Minder te oordelen en te verbeteren. Vooral als Petra weer bang was dat hun relatie niet goed genoeg was en overspannen moeite deed om die te redden. Die uitdaging kwam na de geboorte van hun eerste kindje. Petra kreeg een postnatale depressie wat bij Otto extra spanning opriep. Vooral ook omdat hij zich op dat moment juist aan het ontwikkelen was om meer met zichzelf bezig te zijn. Dat gaf strijd. Met wat hulp van buitenaf leerde Otto meer geduld te tonen, haar voldoende ruimte te geven, maar wel in verbinding te blijven. Petra leerde taken meer los te laten. Er blijven echter ook punten waarin zij nooit aan elkaar zullen wennen. Otto zijn voortdurende redelijkheid kan Petra woest maken. Het leven is nu eenmaal niet redelijk! Durf dan ook kritisch en eerlijk te zijn. Otto zal nooit wennen aan het feit dat Petra in het algemeen meer probleemgericht, dan oplossingsgericht is. Haar dwangmatigheid dat alles echt goed gedaan moet worden. Ook al leidt dat tot een enorme traagheid van handelen. Verschillen die duidelijk worden bijvoorbeeld als ze een bezoek gaan afleggen bij anderen. Dan wil Otto graag zoveel mogelijk tijd hebben om iedereen aandacht te kunnen geven en de gastheer of gastvrouw een beetje te kunnen helpen. Petra heeft minder haast. Die heeft vooraf tijd nodig om passende kleding uit te kiezen voor de gelegenheid en wil hun huis netjes achter kunnen laten voordat ze op pad gaan. En tijdens het bezoek besteedt zij liever echte aandacht aan enkele gasten, dan oppervlakkig contact te hebben met iedereen. En wat is het geheim van hun relatie? De onderlinge verbinding is hun lifeline. Een verbinding waarin je verlangt naar echtheid bij elkaar, steeds op een dieper niveau. Waarin je elkaar enthousiast kunt maken, maar ook kunt schuilen. Waar niks moet, maar je ook niet teveel voor elkaar zorgt. Maar elkaar wel de ruimte geeft om te zijn wie je bent. Petra ziet dat bij Otto vooral al hij zich kwetsbaar voelt. Dan is hij puur. Dan moet ik hem ook de ruimte geven, zegt ze. Otto ziet echtheid bij Petra vooral als ze dicht bij zichzelf blijft en zich niet teveel druk maakt over wat er in de buitenwereld hoort. Dan is ze voor mij perfect en dat laat ik haar dan ook weten.

Verhaal van een Type 1 samen met een Type 3:  Autonomie en symbiose

Ze wilden beiden op ski-kamp en sommige deelnemers wilden al vooruit reizen. Zo ontmoette Paula Peter. Ze vond hem ontwapenend. Peter kwam bij haar stevig over; nam direct de leiding van de groep, maar stelde zich niet formeel op. Hij had een mooi huis en zijn leven goed voor elkaar. Anders dan haar vorige relatie. dat was meer een ‘aanbidder’ waar ze nog steeds van moest loskomen. Peter was veel betrouwbaarder en oprechter. “Ik koester het als iemand stevigheid uitstraalt, maar toch makkelijk contact met iedereen legt. Iemand die charme heeft en toch zelfbewust en eerlijk is.” In de skilift raakten ze in gesprek over kinderen. “Eerst een gezin stichten en dan pas een relatie aangaan” vonden beiden. Toen Paula haar been brak en terug was in Nederland was, schreef hij haar een brief: “ik wil samen” stond er in. Peter zocht naar iemand met wie hij zijn ideeën kon delen. Iemand waarmee hij zich verbonden kon voelen qua ziel en lichamelijkheid. Na een latrelatie van 17 jaar zocht hij bovendien iemand die zijn verlangen naar een gezin deelde en waar hij zich op zijn gemak zou kunnen voelen. Gelukkig klikte het direct met Paula en nu zijn ze al weer 11 jaar samen. Paula waardeert vooral de kalmte en nuchterheid van Peter: “Hij biedt me stabiliteit en een warm nest. Hij laat zich niet gek maken en blijft nuchter. Het huis op orde en we kunnen erg genieten van samen dingen doen.” Hoewel Peter niet zo van complimenten geven is, waardeert hij dat hij samen met haar plannen kan maken en kan reflecteren op het leven dat ze samen leiden. “Ze voedt mijn 7-kant, maar biedt me ook vertrouwdheid en lijfelijkheid. Haar interesse in succes deel ik niet. Anderzijds ben ik wel status gevoelig en kan snel jaloers zijn…!”. Paula leerde hem meer bewust te worden van de impact van zijn doen en laten op zijn omgeving; hij ontwikkelde meer inlevingsvermogen. Paula leerde van Peter dat er scheurtjes mogen voorkomen in het imago dat je uitstraalt. Zijn kritische opmerkingen waren soms heel moeilijk voor haar: “Ik focus mijzelf nu meer op het doen van de processtappen, dan op het te behalen resultaat. Bij hem is er geen ruimte voor mooie verhalen. Hij leerde me duidelijk te zijn en mijn grenzen aan te geven naar de kinderen.” Waar ze echter nooit aan zal wennen is dat hij zo kritisch kan zijn. “Dan heeft hij vaak wel gelijk, maar voel je je als mens afgekeurd!” Ook kan hij zich terug trekken als er iets is en zoekt dan geen contact. En … “Crocs aantrekken onder een kostuum kan echt niet!!” Peter heeft er de meeste moeite mee dat zij zijn kritiek niet accepteert. “Zij voelt zich ondergeschoven als ik commentaar heb. Maar voor mij is een ruzie pas opgelost als het voor mij kloppend is uitgesproken.” Maar voor Paula voelt dat echter als verliezen. Zijn oordeel houdt hem weg van wat hij er zelf van vindt. “Hij moet de inhoud leren loslaten en meer aandacht geven aan het betrekkingsniveau.” Terwijl Peter stelt: “Zij moet loskomen van de verwachtingen van anderen, autonomer zijn. Meer in zichzelf aanwezig durven zijn en recht doen aan alle lagen in zichzelf.” Afwijzing en instrumentele interesse is voor beide partners killing. Voor Peter voelt dat alsof alle energie wegvloeit. Voor Paula dat er geen aandacht voor haar is; eenzaamheid is voor haar levensbedreigend; symbiose is belangrijk. Het geheim van hun relatie is voor beiden verschillend. Peter beschrijft het als: lijfelijk welkom zijn. Paula als vanuit stabiliteit samen naar verdieping zoeken. Blijf elkaar dus inhoudelijk uitdagen!

Verhaal van een Type 1 samen met een Type 4 :  Samen leren

Ze werkten bij hetzelfde bedrijf. Peter was al getrouwd maar zijn relatie was niet optimaal. Met Renate had hij wel een leuk collegiaal contact. Ze deelden hun interesse in cultuur en intellectuele dingen en vonden dezelfde dingen leuk. Gingen beiden voor kwaliteit. Zijn interesse in haar werd steeds sterker, maar hij wilde wachten op het perfecte moment om een toenadering te doen. Maar Renate was hem voor. Ook zij vond hem leuk. Tijdens de lunch viel hij op. Enerzijds vrolijk en speels, maar ook rustig, evenwichtig en geankerd. Hoewel ze niet op zoek was naar een partner vond ze dat wel spannend aan hem. En,…. hij gaf haar aandacht. Toen ze in haar ogen te lang om elkaar heen gedraaid hadden, vond zij het genoeg en gooide de knuppel in het hoenderhok. Het klikte meteen, moeiteloos. Ze praatten heel veel met elkaar, zij schreef hem veel brieven. En uiteindelijk koos hij voor haar. Inmiddels zijn ze 25 jaar bij elkaar. Zonder kinderen. Dat was een bewuste keuze. Peter wilde liever een vreselijk leuke “droom oom” zijn dan zelf vader. Nu beschrijft hij hun relatie als evenwichtig, inspirerend en geborgen. Maar zo was het niet altijd. Soms waren er ups en downs, onweersbuien en knallende conflicten. Met uitspraken van Renate in de zin van: “Ik heb het recht om onredelijk te zijn!” Maar daar kan Peter inmiddels relaxter mee omgaan. Hij leerde van Renate dat je je moet uitspreken en je boosheid mag tonen. Ook hoe mensen in elkaar zitten en hoe je daar mee om kunt gaan. Vooral ook met hun emoties. De belangrijkste les die Renate Peter leerde was om minder calvinistisch naar het leven te kijken. Werken is niet het doel van het leven. Neem vooral ook de tijd om te genieten van mooie dingen zoals kunst, gedichten en boeken. Renate evalueert haar relatie met Peter tot nu toe als humorvol, verrijkend en liefdevol. Ze is minder impulsief, rustiger en laconieker geworden. Verliest zich minder in allerlei dramatische scenario’s, maar blijft met de voeten op de vloer. “Hij is een spiegel voor me die rust en structuur brengt. Hij stimuleert me meer over dingen na te denken. Niet alleen met mijn hart, maar ook met m’n hoofd. Dat maakt me effectiever.” Waar Renate zich echter aan blijft ergeren is als Peter weigert soepel te zijn. Zich heel zwart/wit en principieel opstelt. Dan komt het voor dat hij zijn gevoelens heel precies gaat benoemen. Heel erg kan vallen over een lullig woordje wat ik gebruik zonder naar mijn bedoeling te luisteren. Of als hij zich weer helemaal en onverstoorbaar verliest in eindeloos gepruts met details. Maar goed, elk nadeel heb z’n voordeel: “Juist tijdens een conflict heb je het meest intens contact met elkaar”. Omgekeerd ergert Peter zich aan Renate’s ongeduld. Vooral als ze zich druk maakt over iets wat ze niet kan veranderen. “Dan krijgt ze ruzie met de niet bezielde wereld: scheldt op een computerprogramma of schopt tegen de wasmachine als die iets niet doet.” Haar emoties zitten dan een oplossing in de weg. Maar ook ziet dat je in moeilijke tijden elkaars toegevoegde waarde pas echt kunt ervaren. Het geheim van hun relaties zit in hun onderling vertrouwen. Dan is er een solide basis waarop van alles kan bewegen. Blijf belangstellend naar elkaar. Sta open voor wat de ander aan jou toevoegt. Wees nieuwsgierig naar de verschillen die je boeien, terwijl je zelf overeind blijft.

We zijn nog op zoek naar een Verhaal van een Type 1 samen met een type 5

Verhaal van een Type 1 samen met  een Type 6:   Radar Love

Al weer 27 jaar geleden werden ze aan elkaar voorgesteld door een gezamenlijke vriend. Peter was direct verkocht toen hij Vicky zag. Ze was mooi, spontaan en geïnteresseerd en ook nog intelligent. Dat sprak hem aan. Daarna volgden 3 maanden waarin ze elkaar vaak spraken. Al snel ontstond er vriendschap en liefde. Niet zo bewust. Organisch. Meer een buikgevoel. Voor Vicky was belangrijk dat Peter zich kwetsbaar opstelde en regelmatig liet merken dat hij bij haar wilde blijven. Hij was zorgvuldig en zorgzaam naar haar toe. Dat gaf haar al snel een gevoel van veiligheid en vertrouwen. “Op deze man kan ik aan. Als ik mezelf laat kennen dan blijft hij bij me.” En hun gevoelens voor elkaar veranderde ook niet in de jaren daarna waarin Peter regelmatig langdurig in het buitenland werkte. Ook nu nog voelen zij zich op afstand nog steeds verbonden. “Soms willen we even alleen zijn, maar ook dan voelen we altijd dat er een lijntje is.” stelt Peter. “We raken nooit op elkaar uitgekeken. Vicky is erg gegroeid in haar volmaaktheid. Ze is bewuster geworden als vrouw, heeft zich intellectueel sterk ontwikkeld en is daardoor minder instabiel geworden. Heeft meer zelfvertrouwen gekregen. Ze leerde mij om bewuster te leven. Gezond te eten en beter om te gaan met andere mensen. Ze verrijkt mij en creëert een platform waarop ik mezelf kan zijn.” Hoewel Peter vindt dat hij nauwelijks verandert is door hun relatie, ziet Vicky toch wel ontwikkeling. “Peter is nog steeds een doorzetter een overlever. Waar anderen stoppen gaat hij door. Maar hij is ook intelligenter geworden en daardoor rustiger. Hij luistert meer naar wat ik er van vindt. Hij leerde mij objectiever naar de wereld te kijken; te onderscheiden wat oorzaak en gevolg is. Mijn mening beter te onderbouwen. Op allerlei gebieden. Ook financieel en politiek. Daardoor kom ik meer naar voren met een eigen mening en weet die ook te handhaven. Hoewel dat nog steeds een uitdaging voor me is.” Waar Vicky moeite mee blijft houden is dat alles beter kan en moet in de ogen van Peter. Dat hij altijd het beste wil bereiken. “Dat doet hij op een hele intense manier, met pieken en dalen. Hij kan ergens helemaal voor gaan, maar dan weer ineens hele diepe zorgen hebben.” Wat ook lastig in hun communicatie is, dat Vicky meer tijd nodig heeft om ergens op te reageren dan Peter. “Ik wil me eerst verbinden met het onderwerp en verdiepen. Dan heeft hij zijn antwoord al klaar en begint uitdagende opmerkingen in mijn richting te maken. Anderzijds kan hij zelf met veel teveel details uitleg geven over een onderwerp. Dat is ook irritant.” Peter heeft er nog steeds moeite mee dat Vicky soms maar niet tot een mening komt en als ze er dan een heeft, daar later weer op terug komt. Er spelen ook tempoverschillen tussen hun beider manier van doen. “Vaak merk ik al vroeg dat ze ergens mee zit en denk er al vast over na. Als ze me dan eindelijk om een mening vraagt heb ik die direct klaar. Maar dat gaat haar dan weer te snel. Vooral als er meerdere dingen tegelijk spelen is ze weinig stressbestendig.” Hun geheim is: probeer elkaar niet te veranderen, maar maak elkaar gelukkig door uit te gaan van de zelfstandigheid van de ander. Maak dingen niet te zwaar; graaf niet te diep, maar benader elkaar vanuit de zachte zijlijn. Gebruik humor en relativeer; conflicten dragen niets bij. Probeer elkaar juist aan te vullen en sluit aan bij de behoefte van de ander: help de perfectionist te ontspannen en te genieten. Help de vragensteller harmonie te voelen.

Verhaal van een Type 1 samen met  een Type 7 : Je samen ontwikkelen

Op een feestje werd Petra door vrienden uitgenodigd. Ze wilden haar met iemand matchen, maar dat liep anders. Ze kwam daar Luuk tegen, een gezellige, spontane man met wie ze aan de praat raakte. Het klikte direct en het werd een lange avond. Luuk kwam net uit een andere relatie. Hij raakte onder de indruk van wat Petra allemaal wist en hoe boeiend ze daarover kon vertellen. Ze schakelde ook gemakkelijk mee als hij weer van het ene naar het andere onderwerp overstapte. Alles leek vanzelfsprekend te gaan. En ook tegen het zoenen aan het einde van de avond had hij geen bezwaar… . Ook niet tegen de vakantie die volgde. Achttien maanden later kochten ze een huis. Nu, na 8 jaar samen zijn is Luuk wat rustiger geworden in de ogen van Petra. “In het begin van onze relatie was hij nog vaak onrustig. Voortdurend bezig met ondernemen en nieuwe plannen maken. Met pieken en dalen. Nu, ook door de komst van onze dochter, komt er rust. Hij toont meer verantwoordelijkheid en neemt minder risico’s.” Petra is meer open geworden zegt Luuk. “Ze is vaak kritisch naar anderen, maar deelde dat niet met me. Dan duurde het enkele dagen voor dat ik wist wat er speelde. Inmiddels is het allemaal wat herkenbaarder voor mij geworden.” Waar Petra echter nooit aan zal wennen is dat Luuk, als er onenigheid is, altijd een weerwoord heeft en wil winnen. “Dan vraag ik me af of hij het wel begrijpt; of het wel binnenkomt bij hem. Dan lijkt het net of hij geen aandacht voor mij heeft en dat het dus wel weer aan mij zal liggen.” Ook als het gaat om taken thuis. Luuk heeft orde in huis nodig om tot rust te komen. Is het dan nog rommelig dan zegt hij daar wat van en dreigt er ruzie. Luuk blijft moeite houden met het feit dat Petra kritisch is en traag in het omgaan met veranderingen. “Ze beperkt zichzelf zo door die kritische houding. Dat maakt mij soms boos. Vaak mis ik een beetje enthousiasme en vertrouwen. Terwijl er al zoveel goeds is. Dan hoef je toch niet naar al die details te kijken? Of als ze gaat voor nieuwe baan. Dan wil ze eerst een opleiding doen in plaats van in actie te komen en de arbeidsmarkt op te gaan.” Toch gaat dat al een stuk beter voegt Petra toe. “Ik denk steeds minder in beperkingen. Luuk heeft me geleerd losser en spontaner te zijn. Ik kan me door hem beter ontspannen.” Petra leerde Luuk zich beter voor te bereiden. Dingen beter te organiseren en stabieler te zijn in de uitvoering. Petra en Luuk vinden elkaar vooral in het stimuleren van elkaars ontwikkeling. Het geheim is dat je geen claims op elkaar legt. Samen iets nieuws bedenken is het leukste wat er is. Goed met elkaar in gesprek blijven en je gedachten delen. En…. het moet goed zijn voordat je gaat slapen!

Verhaal van een Type 1 samen met  een Type 8:  Het belang van een derde punt

Al jaren waren Petra en Bram de beste vrienden. Hij had af en toe vriendinnen, zij een relatie met een cardioloog. Toch zochten zij elkaar regelmatig op in zijn studentenhuis; ze discussieerden over alles en nog wat; bekritiseerden de buitenwereld en keken samen TV. Hij vond haar, soms intieme, vragen wel spannend, maar hield haar op een arrogante manier een beetje op afstand. Totdat Petra voorstelde om samen naar Budapest te gaan en daar de vraag stelde: “Zullen we maar samen?”. “Dat zou ik nooit gedurfd hebben om voor te stellen, zei Bram. Zij had tenslotte nog steeds een relatie met die cardioloog. Ik wilde voorkomen dat ze mij zou afwijzen!” Maar voor Petra was belangrijker dat zij bij Bram rust en stabiliteit vond. Niet onbetrouwbaar en vluchtig zoals haar cardioloog. Bram was zacht, warm en liefkozend voor haar. “Hij wilde mij helemaal; ik mocht gewoon mezelf zijn.”
In haar ogen is Bram een man van de wereld, maar met tegenstellingen. Hij is ondernemend en ambitieus, maar kan thuis ook heel saai zijn. Soms bozig en dominant en op een ander moment weer gesloten en onbereikbaar. Als vader is hij duidelijk en consequent en biedt de kinderen structuur. Bram beschrijft Petra vooral als zorgzaam en precies. “Ze is een liefhebbende moeder, maar soms ook wel een inconsequente draak. Ik ben trots op haar sociale populariteit, hoewel het mij ook wel eens onzeker maakt hoe makkelijk ze contact met anderen maakt.”
Petra leerde hem minder zwart/wit te denken. Bram: “Daardoor ben ik wel onzekerder geworden, maar bekijk ook meer opties voordat ik beslis.” Bram leerde Petra beter na te denken over de feiten in plaats van te intuïtief te werk te gaan. Petra: “Hij maakt mij streetwise waardoor ik mijn ergernissen makkelijker kan relativeren.” Toch zijn er over en weer ook diverse irritatiepunten. Petra noemt vooral dat Bram moeilijk grijpbaar is: “Hij is aan of uit. Of hij piekt om te kunnen presteren of is moe en passief. Dan voelt het voor mij als trekken aan een dood paard.” Ook noemt zij dat Bram soms bot en weinig liefdevol is en zich moeilijk laat aansturen. Dat hij zelf zijn prioriteiten bepaalt. Prioriteiten die vaak niet met haar planning stroken. Bram ergert zich er aan dat hij klusjes in huis nooit goed genoeg doet. “Ze heeft een eindeloze lijst met klussen voor me klaarstaan. Ook als ik moe thuis kom. Hij kritiek is bijna niet te vermijden en ze kan heel vilein zijn. . Dan ontloop ik haar liever, dan weer de kous op mijn kop te krijgen. Petra heeft in de ogen van Bram zelf wel overal energie voor; “Petra heel veel behoefte aan bevestiging van anderen en is sociaal actief. Maar ze gaat wel iedere avond om negen uur naar bed…!” Als beiden het erg druk hebben dan trekken ze zich terug in hun eigen werelden. Dan is Petra vaak in het plaatselijke cafe te vinden met haar vriendinnen. Bram geeft dan liever prioriteit aan het werk en doet er nog een schepje bovenop. Intimiteit en lichamelijkheid helpt hem dan zich te ontspannen. Voor Petra is seks geen middel, maar eerder het gevolg van ontspanning. Hun tip is: laat de relatie niet teveel leiden door de omstandigheden. Zoek samen een derde punt waar je elkaar kunt ontmoeten en kunt genieten. Kies reflectiemomenten, maar zoek je persoonlijke ontwikkeling niet bij elkaar.

Verhaal van een Type 1 samen met  een Type 9: Een echt-paar

Na 37 jaar samen, nog steeds een echt-paar. Paul en Bea leerden elkaar kennen toen hij uit de fabriek ontslagen werd. Woedend was hij daarover. Na zoveel jaren alles geven voor je werkgever. Alles leek tegen hem te zijn. Maar bij Bea vond hij geen vijandigheid. Zij bood hem rust, een luisterend oor, redelijkheid en harmonie. Zij vond iemand waarbij ze zich thuis kon voelen. Eindelijk een man die zich kon beheersen en haar echte aandacht gaf. Iemand die actief zocht naar eerlijkheid en de waarheid en vasthield totdat die boven water was. Samen zochten ze naar vertrouwde dingen in een rustige en veilige omgeving. Ze voelen zich zielsverwanten die samen leven en zich samen verder ontwikkelen. Onder andere door samen te dansen; dat voelt dynamisch, zonder dat we daarbij uit de band moeten springen.
Paul hielp Bea bewuster te worden van wat voor haar belangrijk is, beter op zichzelf te letten en meer aan haar eigen ontwikkeling te doen. Bea leerde hem de stem in zichzelf te ontdekken, op zijn intuïtie te vertrouwen, dingen los te laten en niet alleen naar zichzelf, maar ook naar zijn omgeving te kijken. “We kunnen heel gelukkig zijn als we naast elkaar zitten en een boek lezen, ieder in een eigen fauteuil, zonder elkaar direct aan te kijken. Maar als er werk aan de winkel is zijn we de beste combinatie!” Al die tijd hebben Paul en Bea ook weinig ruzie gehad. Ze kunnen goed praten, maar hebben weinig woorden nodig. Eerst voelen en dan pas praten. Maar dat betekent niet dat er geen pit in deze relatie zit. Bea ergert zich dood als hij er een uur over doet om zorgvuldig hun de Waard-tent op te zetten. Of hoe dwingend en intens hij kan zijn als iets in zijn ogen perse moet. Dan gaat hij veel te lang door en die wetenschap remt soms om aan iets nieuws te beginnen. Paul kan er niet goed tegen als Bea over zich heen laat lopen en dan wegvlucht van de spanning. “Dan is het of ik haar pijn voel en kan ik het niet loslaten om haar recht te laten doen. Zelfs als dat voor haar teveel wordt. Zij zorgt ook niet goed voor haarzelf; luistert onvoldoende naar haar lichaam.” Lichamelijkheid is tussen hen toch al een aandachtsgebied. Voor Paul is lichamelijkheid vanzelfsprekend en gewenst. Bea heeft nooit geleerd zo naar zichzelf te kijken, durft ook niet te verleiden en schrikt als hij op dat gebied initiatieven toont.
Maar al die jaren blijft Bea gefascineerd door zijn energie. “Hij doet alles intens. Praat niet alleen, maar doet ook!” Daarnaast zorgt hij goed voor zijn eigen fysiek, maar kan ook op mentaal niveau haarscherpe analyses maken en met intense boodschappen komen. “De perfecte man die ook zorgt voor mij, mijn auto wast, het eten klaar maakt en het voor mij gezellig maakt.” Paul blijft gefascineerd door Bea’s talent in het leggen van verbinding. Door haar manier van luisteren, de initiatieven die ze neemt en de rake adviezen die ze kan geven. “Maar wat vooral leuk is, is dat ze nog steeds een beetje een kind is gebleven. Zoals ze ’s avonds in bed gaat liggen, zo vind ik haar ‘s morgens terug.“ Wat is het geheim van hun langdurige relatie? Geef elkaar de ruimte, maar zoek wel naar gezamenlijke activiteiten anders kun je elkaar snel kwijtraken!